Sevgili Okuyucu,
“Korkma!” diye başlar İstiklal Marşı’mız. Ben de derslerime
“korkmayın!” diyerek başlarım çünkü yıllardır sürdürdüğüm
çalışmalar sonunda ulaştığım tecrübelerden bir tanesi
öğretmenlerin engelliler ile ilgilenmekten korktuğu yönündedir.
Eğer korkuyu yenebilirsek, özel gereksinimli çocuklara büyük bir
destek sağlamış olacağız. Bu kitabın temel amacı, özel eğitim
çalışmalarını sadeleştirerek bahsettiğim bu korkunun
giderilmesine katkı sağlamaktır. Öğretmenlerimizin bu korkudan
hızlı biçimde kurtulabilmesi, bu konu hakkında bilgi sahibi
olmasına bağlıdır çünkü insanlar bilmedikleri şeylerden
korkarlar. Korkmayın sevgili öğretmenim; kör bir çocuğu
sevdiğiniz için evladınız kör olmaz ve bu tür efsaneler bilim dışı
düşünceler cahilce, sana yakışmıyor! Hiç düşündün mü; kendini
yetersiz hissedip uzak durduğun o çocuk, herkes senin gibi
davrandığı için yalnızlaşmış ve dışlanmış hissediyor olabilir,
yaşamakta ve öğrenmekte zorlanıyor olabilir.
Sevgili Öğretmenim,
Lütfen, bu kitabı hızlıca okuyup bitir ve göz önünde tut çünkü
özel gereksinimli çocukların desteklenmesi vicdan rahatlatmak
için değildir; eğitim hakkı tüm vatandaşların sahip olduğu
anayasal bir haktır ve geride kalan bu öğrenci grubunun
sorunlarının çözülmesi en büyük eğitim reformu girişimidir.
Sevgili Veli,
Çocuğunun engelli olduğunu ilk öğrendiğinde şok yaşamış,
üzülmüş ve hatta inkar etmiş, başkalarını suçlamış olabilirsin. Bu
son derece doğal ama doğru olmayan bir ruh halidir. Kendine
veya başkalarına kızmayı, suçlamayı lütfen bırak. O çocuğun
ailesi olmak utanılacak bir durum da değil. Yapman gereken;
durumu kabullenmek, çocuğu sahiplenmek ve neler
yapılabileceğine odaklanmaktır. Hatalar ve pişmanlıkla
ilgilenmek yerine etrafından alabileceğin destekleri görmeye
çalış!
Sevgili idareciler,
Lütfen, özel gereksinimli çocuklara kulak verin! Onların istekleri
ve ihtiyaç duydukları destekler herkesin hayatını
kolaylaştıracaktır. Koridorda bırakılan temizlik kovası sadece
görme engelli öğrenci için risk değildir. Asansör sadece bedensel
engelli öğrenciler için değil, emekliliği gelmiş ya da hamile
öğretmenler için de kolaylıktır. Özel okulum olsaydı mutlaka her
engel grubundan en az bir öğrenciyi burslu kayıt ederdim çünkü
onlardan öğrenecek çok şeyimiz var.
Sevgili akademisyenler,
Lütfen, bu çocuklara nasıl hitap edeceğimizi tartışmayı artık
bırakalım! Onların bir ismi var ve her çocuk için ayrı konuşmak
gerekir. Etiketlemek işimizi kolaylaştırıyor ama artık
etiketlemenin, tanılamanın ve isimlendirmenin önüne geçip bir
şeyler yapmanın zamanı geldi. Bu kitabı kötülemek yerine
eleştirilerini bana ulaştırarak başlayabilirsin mesela.
Akademisyenlik sadece makale yazmak değildir; en son bir
okula, veri toplamak dışında, ne zaman gittin?
Kars, 2024
